Alles was van hout. De deuren, van hout. De trap, de plafonds, de kasten van hout. De tafel en het tv-meubel van hout. De keuken van hout. De bedden en linnenkasten van hout. De vensterbanken van hout. Het dakraam, van hout. De vloer, van pvc maar met een hout printje. Water was er, regen. Dat gutste langs de ramen. Het houten dakraam kraakte. Hoe langer het water erop drukte hoe meer het hout verzadigde. Het leek alsof het hele huis onderwater was. Het planfond begon te golven. De aftimmering was verzadigd. Onnatuurlijke kieren en verschuivingen vonden plaats. De ruimte bewoog door de hoeveelheid water.
En alsof ik de tijd kon terugspoelen, toen ik mijn ogen opende was alles weer in orde. Alleen het hout, dat was nog overal. Met mijn ogen op het witte van de wolken denk ik terug. Waar komt dit vandaan; ik had alleen maar natte sokken.
Ben zo terug – Bart
ben zo terug! 